De stranding was deze keer in Calais, Frankrijk. Begin dit jaar vingen we ook een gestrande bruinvis uit Frankrijk op. Toen ging het om een mannetjesbruinvis, die de naam Luc kreeg. Luc werd afgelopen zomer, na zijn herstelperiode, weer uitgezet in de Noordzee.

Een stranding in Frankrijk zorgt voor een logistieke uitdaging. Het dier moet een lange reis maken voor het in het opvangcentrum in Harderwijk is. Het winterweer maakte de hele operatie niet makkelijker. De wegen in Nederland en België waren dichtgesneeuwd en het advies was om niet de weg op te gaan. Toen ook bleek dat door het extreme weer de speciale dolfijnambulance de weg niet op kon was de uitdaging compleet. Zelfs voor de ervaren medewerkers van Stichting SOS Dolfijn was dit een bijzondere situatie.

De bruinvis in nood moest zo snel mogelijk naar het opvangcentrum gebracht worden dus werd gezocht naar andere oplossingen. Na verschillende telefoontjes werd afgesproken dat de vinders uit Calais het dier zouden overdragen aan medewerkers van Sealife Center in Blankenberge. Ondertussen vertrok de reddingsbrigade Vlissingen, samen met SOS Dolfijn medewerker Annemarie die in Zeeland woont, naar België om daar de vrouwtjesbruinvis op te halen en voor vervoer naar Harderwijk te zorgen.

Wat volgde was een lange rit door de sneeuw. Dankzij de 'four-wheel drive' van de reddingsbrigade Vlissingen, uitgerust met transportkist voor bruinvissen, kwam de gestrande bruinvis om 20:30 uur in Harderwijk aan.

De bruinvis, die inmiddels de naam Anne heeft gekregen is een vrouwtje van ongeveer achttien maanden. Ze weegt 32 kilogram en is 125 cm lang. Ze wordt momenteel ondersteund omdat ze nog te zwak is om zelfstandig te zwemmen. Ze eet wel vis en ondanks haar zorgwekkende toestand hebben de verzorgers van SOS Dolfijn goede hoop op herstel. Maar uit ervaring weten we dat de eerste dagen na de stranding altijd erg spannend zijn.